وقال عليه السلام لجابر بن عبدالله الاَنصاري: يَا جَابِرُ، قِوَامُ الدِّينِ وَ الدُّنْيَا بِأَرْبَعَةٍ: عَالِمٍ مُسْتَعْمِلٍ عِلْمَهُ، وَجَاهِلٍ لاَ يَسْتَنْكِفُ أَنْ يَتَعَلَّمَ، وَجَوَادٍ لاَ يَبْخَلُ بِمَعْرُوفِهِ، وَفَقِيرٍ لاَ يَبِيعُ آخِرَتَهُ بِدُنْيَاهُ؛ فَإِذَا ضَيَّعَ الْعَالِمُ عِلْمَهُ اسْتَنْكَفَ الْجَاهِلُ أَنْ يَتَعَلَّمَ، وَإِذَا بَخِلَ الْغَنِيُّ بِمَعْرُوفِهِ بَاعَ الْفَقِيرُ آخِرَتَهُ بِدُنْيَاهُ
امام علی (علیه السلام):
"(به جابر بن عبد اللَّه انصارى فرمود) اى جابر! استوارى دين و دنيا به چهار چيز است: عالمى كه به علم خود عمل كند، و جاهلى كه از آموختن سرباز نزند، و بخشندهاى كه در بخشش بخل نورزد، و فقيرى كه آخرت خود را به دنيا نفروشد
پس هر گاه عالم علم خود را تباه كند، نادان به آموختن روى نياورد، هر گاه بىنياز در بخشش بخل ورزد، تهيدست آخرت خويش را به دنيا فروشد"
منبع:
نهج البلاغه
شماره541
ID: 63122
